Tesavvuf

Ličnost Hazreti Mevlana Dželaluddina Rumija percepira se na razne načine. Naziva ga se najvećim pjesnikom sufijske poezije, filozofom, mistikom, najvećim psihologom ljudske duše i sl. Čini nam se da svaka od ovih percepcija zadire u samo jedan aspekt njegove ličnosti. Možda bi bilo najprikladnije njegovu ličnost motriti kroz prizmu Potpunog čovjeka (Insān-i kāmil), stoga što je Insān-i kāmil ogledalo u kojem se zrcali Univerzum, i čovjek kao njegovo središte, napose što hazreti Mevlana kaže:

گفتم آخر آینه از بهر چیست؟ تا بداند هر کسی کو چیست و کیست.

3. Preseljenje

2. Zrenje

Godine 1226. (623.), hazreti Mevlana oženio se, u svojoj, dakle, devetnaestoj godini, sa kćerkom hodže Šerifuddina Lale od Samarkanda, koja se zvala Dževahir Hatun. Iz toga braka, hazreti Mevlana dobio je dvojicu sinova, Sultana Veleda i Alauddina Čelebija.[1] Prvome sinu dao je ime po ocu, a drugome po starijemu bratu.

Duša koja je na prvoj trpezi vidjela Rabba, ko je

tada bio budan, bio je van sebe od veselja.[1]

 Svaka je zahvala Allahu, Gospodaru svjetova U ime Allaha Svemilosnog Milostivog

 En-Nesā’ī u svojoj zbirci hadisa bilježi hadis od Džābir ibn ’Abdillāha, r.a., kako je hzr. Poslanik rekao: „Post tri dana od svakog mjeseca je post Dehra (Vremena, Vječnosti), a to je post bijelih dana, trinaestog, četrnaestog i petnaestog (u mjesecu).“

Uvodne napomene: